30 ΙΟΥΝΙΟΥ

• Ἡ Σύναξις τῶν Ἁγίων 12 Ἀποστόλων
• Ὁ Ἅγιος Φυγέλλος ἀπόστολος ἀπὸ τοὺς 70 (Ο΄)
• Ὁ Ἅγιος Μελίτων
• Ὁ Ἅγιος Πέτρος ἀπὸ τὴν Σινώπη
• Οἱ Ἅγιοι 1040 Μάρτυρες
• Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ Πακνανᾶς
• Μνήµη τῶν ἀγρίως σφαγιασθέντων ὑπὸ Κουρδικῶν ὀρδῶν

Οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ θὰ ξεχωρίζουν µέσα στὴν Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας σὰν οἱ ὑπέρλαµπροι ἀστέρες πρώτου µεγέθους τῆς πνευµατικῆς ζωῆς. Τὴν 30η Ἰουνίου, ἡ Ἐκκλησία γιορτάζει τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους ποὺ ἀρχικὰ ἐξέλεξε ὁ Κύριος, πλὴν τοῦ Ἰούδα Ἰσκαριώτη. Αὐτοὶ εἶναι: Σίµωνας (Πέτρος), Ἀνδρέας, Ἰάκωβος, Ἰωάννης, Φίλιππος, Θωµᾶς, Βαρθολοµαῖος (Ναθαναήλ), Ματθαῖος, Ἰάκωβος τοῦ Ἀλφαίου, Σίµωνας ὁ Ζηλωτής, Ἰούδας ὁ ἀδελφὸς τοῦ Ἰακώβου τοῦ µικροῦ καὶ ὁ Ματθίας, ποὺ ἐξελέγη µέσα στὸ ὑπερῷο τὶς παραµονὲς τῆς Πεντηκοστῆς, σὲ ἀντικατάσταση τοῦ Ἰούδα τοῦ Ἰσκαριώτη. Τὴ ζωὴ τοῦ καθενὸς τῶν Ἀποστόλων αὐτῶν, σκιαγραφοῦµε στὶς ἰδιαίτερες γιορτές τους. Ἐδῶ γίνεται ὑπενθύµιση τῆς ἑνότητας ποὺ εἶχαν µεταξύ τους, ἀλλὰ καὶ τῆς ἠθικῆς τους, ποὺ τόσο συνέβαλε στὴν πνευµατικὴ ἐν Χριστῷ ἀναγέννηση τοῦ κόσµου. Ἔχουµε, λοιπόν, χρέος καὶ ἐµεῖς οἱ ἀγωνιζόµενοι χριστιανοί, νὰ κινούµαστε στὰ ἴχνη τους καὶ µὲ θερµὸ ζῆλο γιὰ τὴν διάδοση τοῦ σωτηριώδους µηνύµατος τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ διέπνεε κι αὐτούς, νὰ γίνουµε µιµητές του ἔργου τους.

Ὁ Ἅγιος Φυγέλλος ἀπόστολος ἀπὸ τοὺς 70 (Ο΄).

Ἀναφέρεται µόνο στὸν Συναξαριστὴ τοῦ Delehaye µεταξὺ τῶν µνηµονευοµένων ἀποστόλων ἀπὸ τοὺς 70 καὶ σηµειώνεται, ὅτι «οὗτος φρονήσας τὰ τοῦ Σίµωνος ἐγένετο ἐπίσκοπος Ἐφέσου».

Ὁ Ἅγιος Μελίτων.

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.

Ὁ Ἅγιος Πέτρος ἀπὸ τὴν Σινώπη.

Μαρτύρησε ἀφοῦ τὸν θανάτωσαν συρόµενο ἐπάνω σὲ αἰχµηρὲς πέτρες.

Οἱ Ἅγιοι 1040 Μάρτυρες.

Ἄγνωστοι στοὺς Συναξαριστές. Ἡ µνήµη τους, µαζὶ µὲ τοὺς µάρτυρες Φωκᾶ, Κόνωνα, Συµεὼν καὶ Ἰσαάκ, ἀναφέρεται στὸ Ἱεροσολυµιτικὸ Κανονάριο (σελ. 97).

Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ Πακνανᾶς.

Γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς. Ἐπειδὴ οἱ γονεῖς του ἦταν πολὺ φτωχοί, παρέµεινε ἀγράµµατος καὶ ἔγινε κηπουρός. Ἔκανε τὴν ἐργασία αὐτή µεταφέροντας κατόπιν φιλοδωρήµατος µὲ τὸν γάϊδαρό του ἐµπορεύµατα, γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν χωρικῶν ποὺ ἦταν γύρω ἀπὸ τὴν Ἀθήνα. Κάποια µέρα ποὺ ἐπέστρεφε ἀπὸ τὰ χωριὰ αὐτά, συνελήφθη ἀπὸ τοὺς Τούρκους φύλακες καὶ συκοφαντήθηκε ἀπ΄ αὐτούς, ὅτι δῆθεν µετέφερε µπαροῦτι γιὰ τοὺς ἐπαναστάτες Ἕλληνες. Ὁδηγήθηκε στὸν κριτὴ καὶ καταδικάστηκε σὲ θάνατο, ἐκτὸς καὶ ἂν δεχόταν τὸν ἰσλαµισµό, ὁπότε θὰ γλίτωνε τὴν ζωή του. Ὁ εὐσεβὴς αὐτὸς Ἀθηναῖος ἀπαντοῦσε συνεχῶς στοὺς φοβερισµοὺς καὶ τὶς ὑποσχέσεις τῶν Τούρκων, µὲ τὴν ἁπλὴ φράση: «Δὲν τουρκεύω». Τότε ὁδηγήθηκε στὸν τόπο τῆς ἐκτέλεσης καὶ γονάτισε µὲ χαρά, περιµένοντας τὸ µαρτυρικό του τέλος. Ὁ δήµιος χτύπησε τὸν Ἅγιο µὲ ἀντεστραµµένο ξίφος στὸ λαιµό, γιὰ νὰ τὸν ἐκφοβίσει, προσδοκώντας τὴν µεταστροφή του. Ἀλλ΄ ὁ γενναῖος µάρτυρας τοῦ Χριστοῦ, µὲ θάρρος εἶπε στὸν δήµιο: «Χτύπα γιὰ τὴν πίστη». Καὶ πάλι ὁ δήµιος ἔβαλε τὸ µαχαῖρι στὸν τράχηλο τοῦ Ἁγίου καὶ ἀφοῦ τὸν πλήγωσε λίγο, ἄκουσε καὶ πάλι ἀπὸ τὸν Μιχαὴλ τὴν ἴδια φράση: «Χτύπα γιὰ τὴν πίστη». Ὁπότε ὁ δήµιος ἔκοψε τὸ κεφάλι τοῦ µάρτυρα, ποὺ δέχτηκε τὸ ἔνδοξο στεφάνι τοῦ µαρτυρίου τὸ 1771. Στὴν πρώτη κολώνα τοῦ Ὀλυµπίου Διὸς στὴν Ἀθήνα, διακρινόταν τὸ ἀκόλουθο ἐπιγραφικὸ χάραγµα: «1771 Ἰουλίου 9 ἀπεκεφαλίσθη ὁ Πακνανᾶς Μιχάλης». Ἡ µνήµη τοῦ ἁγίου γίνεται τὴν 30η Ἰουνίου. (Ἄλλοι τοποθετοῦν τὸ µαρτύριο τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ στὰ 1770)

Μνήµη τῶν ἀγρίως σφαγιασθέντων ὑπὸ Κουρδικῶν ὀρδῶν ἐν τῷ νοµῷ Διαρβεκὶρ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ὑπαγοµένων εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας (+1896).