|
11 Φεβρουαρίου
|
|
|
Ὁ Ἅγιος Βλάσιος, ἐπίσκοπος Σεβαστείας Ὁ Ἅγιος αὐτὸς ἔζησε τὸν 4ο αἰῶνα. Σπούδασε τὴν ἰατρικὴ καὶ οἱ γνώσεις ποὺ πῆρε ἀπ᾿ αὐτὴν συνετέλεσαν νὰ ἐνισχυθεῖ ἡ πίστη του, διότι στὴν µελέτη τοῦ ἀνθρωπίνου σώµατος, τοῦ θαυµάσιου αὐτοῦ ζωντανοῦ ὀργανισµοῦ, ἔβλεπε ἀναρίθµητα καὶ καταπληκτικὰ δείγµατα σοφίας. Θὰ ἦταν παραφροσύνη νὰ τὰ ἀποδώσει στὴν τύχη. Ὅλα αὐτὰ µαρτυροῦν τὸν παντοδύναµο καὶ πάνσοφο Δηµιουργό. Ὁ Βλάσιος, λοιπόν, ἦταν ἄριστος ἐπιστήµονας καὶ σοφὸς στὸ µυαλό. Ὅµως αὐτὸ δὲ φθάνει καὶ ῥωτάει ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Τὶς σοφὸς καὶ ἐπιστήµων ἐν ὑµῖν; Δειξάτω ἐκ τῆς καλῆς ἀναστροφῆς τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πραΰτητι σοφίας». Δηλαδή, ποιὸς ἀπό σᾶς εἶναι σοφὸς καὶ φωτισµένος; Ὅποιος εἶναι, ἂς τὸ δείξει ὄχι µὲ λόγια ἀλλὰ µὲ τὰ ἔργα τῆς καλῆς του ζωῆς καὶ µὲ πραότητα, ποὺ δίνει στὸν ἄνθρωπο ἡ ἀληθινὴ σοφία. Καὶ ὁ Βλάσιος τὸ ἔδειξε. Τὴν ἐπιστήµη του δὲν τὴν ἔκανε ἐπάγγελµα, ἀλλὰ ἀγαθοεργία. Πήγαινε στὰ σπίτα τῶν φτωχῶν ἀσθενῶν, τοὺς ὁποίους θεράπευε καὶ φρόντιζε µὲ κάθε τρόπο. Συγχρόνως ὅµως, µελετοῦσε ἀδιάκοπα καὶ τὴν Ἁγία Γραφή. Ὅλη του ἡ καλὴ ἐργασία ἔφερε τὸν Βλάσιο στὶς τάξεις τοῦ κλήρου καὶ τὸν ἀνέδειξε ἐπίσκοπο Σεβαστείας. Ἀπὸ τὴν θέση αὐτή, χρησιµοποιεῖ περισσότερο τὴν ἐπιστήµη του γιὰ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ, µὲ ἔργα καὶ διδασκαλία. Τελικά, βασανίζεται σκληρὰ ἀπὸ τὸν ἔπαρχο Ἀγρικόλα καὶ ἀποκεφαλίζεται. Συνδύασε ἔτσι στὴν ζωή του ἁρµονικότατα, πίστη καὶ ἐπιστήµη. Οἱ Ἅγιοι Δύο Παῖδες Ἦταν συναθλητὲς τοῦ Ἁγίου Βλασίου καὶ µαρτύρησαν διὰ ξίφους. Οἱ Ἁγίες Ἑπτὰ Γυναῖκες Αὐτὲς ἀκολούθησαν τὸν Ἅγιο Βλάσιο στὸ µαρτύριο καὶ µαρτύρησαν διὰ ξίφους. Εὕρεσις λειψάνου Προφήτου Ζαχαρία, πατέρα τοῦ Προδρόµου Βρέθηκε στὰ χρόνια του Θεοδοσίου τοῦ νέου, τὸ 409, στὸ χωριὸ Κοφὰρ τῆς Ἐλευθερουπόλεως, στὴν Παλαιστίνη, ἀπὸ κάποιον ἄνθρωπο ποὺ ὀνοµαζόταν Καλήµερος. Φοροῦσε λευκὸ ἔνδυµα, µίτρα χρυσὴ στὸ κεφάλι καὶ σανδάλια χρυσὰ στὰ πόδια, ὅπως δηλαδὴ βρισκόταν στὸ θυσιαστήριο, ὅταν λειτουργοῦσε στὸν Θεό, ὅπως χαρακτηριστικὰ ἀναφέρει ὁ Δοσίθεος στὴν Δωδεκάβιβλο. (Τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Προφήτου Ζαχαρία βρίσκεται τώρα στὴν Ἰταλία, ὅπως λέει ὁ Ἱεροσολύµων Νεκτάριος στὸ ἔργο του «Περὶ τῆς ἀρχῆς τοῦ Πάπα ἀντίρρησις». Ὁρισµένοι Συναξαριστὲς ἀναφέρουν, ὅτι µαζὶ µὲ τὴν προαναφερθεῖσα εὕρεση τῶν λειψάνων τοῦ προφήτου Ζαχαρία ἑορτάζουµε καὶ τὴν εὕρεση λειψάνων τοῦ Ἰωσήφ, γιοῦ τοῦ Ἰακώβ. Κατὰ πόσο ὅµως αὐτὸ ἀνταποκρίνεται στὴν πραγµατικότητα, δὲν γνωρίζουµε). Ἡ Ἁγία Θεοδώρα ἡ Αὐγούστα Καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Ἔβεσσα τῆς Παφλαγονίας· νωρὶς ὅµως ἡ οἰκογένειά της ἐγκαταστάθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη. Ὁ πατέρας της ὀνοµαζόταν Μαρῖνος καὶ κατεῖχε τὸ βαθµό του δρουγγαρίου. Ἡ δὲ µητέρα της, Θεοκτίστη, διακρινόταν γιὰ τὴν εὐσέβειά της καὶ τὴν ἔνθερµη προσήλωση πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ ἐργάστηκε νὰ µεταδώσει καὶ στὰ παιδιά της. Ἡ Θεοδώρα εἶχε πέντε ἀδέλφια. Τὴν Σοφία, τὴν Μαρία, τὴν Εἰρήνη, τὸν Βάρδα καὶ τὸν Πέτρωνα. Τὸ 830 παντρεύτηκε τὸν βασιλιὰ Θεόφιλο, µετὰ τὸ γνωστὸ ἐπεισόδιο αὐτοῦ µὲ τὴν Κασσιανή. Ὅταν τὸ 842 πέθανε ὁ Θεόφιλος, ποὺ ἦταν εἰκονοµάχος, τὴν βασιλεία ἀνέλαβε ἡ Θεοδώρα, διότι ὁ γιός της, Μιχαήλ, ἦταν πολὺ µικρός. Ἀµέσως τότε συνεκάλεσε Σύνοδο, ποὺ ἀποφάσισε τὴν ἀναστήλωση τῶν ἁγίων εἰκόνων. Δυστυχῶς ὅµως, ἀργότερα, ὁ γιός της καὶ ὁ ἀδελφός της ὁ Βάρδας διέταξαν τὸν ἄλλο ἀδελφό της, Πέτρωνα, νὰ κλείσει τὴν ἴδια µὲ τὶς θυγατέρες της ἀναγκαστικὰ στὴν Μονὴ Γαστρίων. Ἐκεῖ ἡ Θεοδώρα ἀφοσιώθηκε ἀποκλειστικὰ στὰ θεῖα καὶ ἐργάστηκε νὰ παρηγορήσει τὶς θυγατέρες της, στρέφοντας ὅλη τὴν ψυχή τους στὴν χριστιανικὴ εὐσέβεια, τὴν µόνη ἄγκυρα τῶν ψυχῶν µέσα στὴν κοσµικὴ ἀστάθεια καὶ µαταιότητα. Τὸ δὲ λείψανο τῆς Θεοδώρας βρίσκεται σήµερα στὴν Κέρκυρα, στὸν ναὸ τῆς Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ἀπὸ τὴν Σερβία Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Κράτοβα τῆς Σερβίας καὶ ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, τὸν Δηµήτριο καὶ τὴν Σάρρα. Ἀπὸ ἕξι χρονῶν ἐπιδόθηκε στὴν µελέτη τῶν Ἱερῶν Γραφῶν καὶ ἀργότερα ἔµαθε τὴν τέχνη τοῦ χρυσοχόου. Ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του, φοβήθηκε µήπως, λόγῳ τῆς ὡραιότητάς του, τὸν πάρει στὴν αὐλή του ὁ ἀκόλαστος Σουλτάνος Βαγιαζὴτ ὁ Β´ (1418-1512) καὶ γι᾿ αὐτὸ ἦλθε στὴν Σόφια τῆς Βουλγαρίας, ὅπου κατοικοῦσε στὸ σπίτι ἑνὸς ἱερέα ὀνοµαζόµενου Πέτρου. Ὁ ἱερέας αὐτὸς τοῦ ἔδωσε τὴν δυνατότητα νὰ µάθει ἄριστα τὰ ἱερὰ γράµµατα. Ἐφαρµόζοντας ὁ Γεώργιος αὐτὰ ποὺ ἔµαθε, ἔγινε ὑπόδειγµα χρηστοῦ καὶ ἐναρέτου νέου. Οἱ Τοῦρκοι, λόγῳ τῆς µεγάλης προκοπῆς τοῦ Γεωργίου, προσπάθησαν νὰ τὸν ἐξισλαµίσουν µέσῳ ἑνὸς ἔµπειρου µουσουλµάνου διδασκάλου. Τότε ὁ Γεώργιος βρῆκε τὴν εὐκαιρία, µὲ µακρὲς θρησκευτικὲς συζητήσεις, νὰ ἀποδείξει ὅτι ἡ µόνη ἀληθινὴ θρησκεία εἶναι ἡ χριστιανικὴ καὶ νὰ ἐλέγξει συγχρόνως σὰν ψεύτικη τὴν µουσουλµανικὴ θρησκεία. Ἀµέσως τότε ὁδηγήθηκε στὸν κριτή, ποὺ ἔµεινε ἔκπληκτος ἀπὸ τὴν ὀµορφιά του. Παρὰ τὶς κολακεῖες καὶ τὶς ὑποσχέσεις τοῦ κριτῆ, ὁ Γεώργιος παρέµεινε σταθερὸς στὴν πατρῴα πίστη. Γι᾿ αὐτὸ παραδόθηκε δέσµιος στὴν φυλακή, µε πολλὰ βασανιστήρια. Ἐκεῖ τὸν ἐπισκέφθηκε ὁ ἱερέας Πέτρος, ποὺ τοῦ εἶπε λόγια ἐνθαρρυντικά. Ἔπειτα πάλι ὁδηγήθηκε στὸν κριτή, αὐτὴ τὴν φορὰ µπροστὰ καὶ σὲ πλῆθος τουρκικοῦ ὄχλου. Ὁ κριτὴς ὑποσχέθηκε νὰ υἱοθετήσει τὸν Γεώργιο καὶ νὰ τὸν κάνει µέτοχο ὅλου τοῦ πλούτου του, ἂν αὐτὸς ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Ἀλλ᾿ ὁ µάρτυρας µὲ τόλµη ἤλεγξε καὶ πάλι τὸν µουσουλµανισµὸ καὶ ὁµολόγησε τὴν ἀγάπη του στὸν Χριστό. Τότε παραδόθηκε στὸ ἐξαγριωµένο πλῆθος, ποὺ τὸν ἔσερνε ἁλυσοδεµένο στοὺς δρόµους τῆς πόλης. Στὸ τέλος τὸν ἔκαψαν ζωντανὸ στὶς 11-2-1515 στὴν Σόφια τῆς Βουλγαρίας. Ὁ Ἅγιος Βλάσιος ὁ Ἀκαρνάνας Ὁ Ἅγιος ἱεροµάρτυρας Βλάσιος καταγόταν ἀπὸ χωριὸ τῆς Ἀκαρνανίας, πιθανότατα ἀπὸ τὸ χωριὸ Σκλάβαινα, ὅπου βρέθηκε ὁ τάφος του µὲ τὰ ἱερὰ λείψανά του τὸ 1923. Στὶς ἐµφανίσεις του, ἔλεγε: «Εἶµαι Ἀκαρνάν. Εἶµαι ὁ Ἅγιος Βλάσιος ἀπὸ τὰ Σκλάβαινα» κ.ἄ. Σύµφωνα µὲ τὴν χρονολογία (1006), ποὺ βρέθηκε µέσα στὸν τάφο του, πρέπει νὰ ἔζησε στὸ τέλος τοῦ 10ου αἰῶνα καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 11ου. Μόνασε σὰν ἡγούµενος στὴν Ἱερὰ Μονὴ Εἰσοδίων τῆς Παναγίας, στὴν παλιὰ Κιάφα-Σκλάβαινα τῆς Ἀκαρνανίας, τῆς ἐπαρχίας Βονίτσης καὶ Ξηροµέρου. Ὑπέστη µαρτυρικὸ θάνατο ἀπὸ τοὺς ἀγαρηνοὺς πειρατές, µαζὶ µὲ τοὺς πέντε συµµοναστές του, δυὸ ἱεροµονάχους καὶ τρεῖς µοναχούς, καθὼς καὶ µὲ πολλοὺς ἄλλους χριστιανοὺς τῆς περιοχῆς. Τὴν ζωή του, τὸν µαρτυρικό του θάνατο καὶ τὸν τάφο του, ἀπεκάλυψε ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος Βλάσιος σὲ πολλοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, κυρίως στὴν εὐσεβεστάτη καὶ ἀειµνήστη Γερόντισα Εὐφροσύνη Σ. Κατσαρᾶ ἀπὸ τὰ Σκλάβαινα, µὲ ὀφθαλµοφανεῖς ἐµφανίσεις του. Πρόσφατα ὁ Ἅγιος Βλάσιος ἔκανε δυὸ ἐµφανίσεις, µία σὲ ὅραµα στὸν εὐσεβέστατο ἀείµνηστο ἀρχιµανδρίτη Ἀρσένιο Τσαταλιὸ τὴν 6-12-1978 καὶ µία ἄλλη σὲ εὐλαβέστατο µοναχὸ ἁγιορείτη στὸ Ἅγιον Ὄρος τὴν 3-2-1980. Ἀνάµνηση θαύµατος ἀπὸ τὴν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου στὴν Πάργα Νικοπόλεως (1603) Ὁ Ὅσιος Γαβριήλ ὁ Βασιλεὺς (+ 1138)
|
|
Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη
|