Home ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

1793
Συναξάρι Φεβρουαρίου
21 Φεβρουαρίου
 
  • Ὁ Ὅσιος Τιµόθεος ὁ ἐν Συµβόλοις
  • Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος, ἀρχιεπίσκοπος Ἀντιοχείας τῆς Μεγάλης
  • Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Γ´, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ἀπὸ Σχολαστικῶν
  • Ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας, πατριάρχης Ἱεροσολύµων
  • Ὁ Ὅσιος Γεώργιος, ἐπίσκοπος Ἀµάστριδος
  • Οἱ Ἅγιοι Ἀνδρέας καὶ Ἀνατόλιος

 

Ὁ Ὅσιος Τιµόθεος ὁ ἐν Συµβόλοις

Ἦταν µοναχὸς πνευµατέµφορος, µὲ µεγάλη καθαρότητα ζωῆς ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία, ξένος πρὸς τοὺς µολυσµοὺς τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώµατος. Ἐπίσης, ἦταν χαρακτῆρας εὐθύς, εἰλικρινής, συµπαθητικός, ἐλεύθερος, χωρὶς φανατισµούς, χωρὶς καυχήσεις ὅτι νήστευε, χωρὶς ἀλαζονεῖες ὅτι ἔκανε ἀγρυπνίες καὶ ἐγκράτεια, γεµάτος ἁπλότητα, ταπεινοφροσύνη, ἐπιείκεια καὶ συγκατάβαση. Ἔκρινε τὸν ἑαυτό του µὲ αὐστηρότητα καὶ τοὺς ἄλλους µὲ ἀγαθότητα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τοῦ ἔδωσε τὸ χάρισµα νὰ ἰατρεύει ἀσθένειες, χωρὶς βέβαια νὰ ὑπερηφανεύεται γι᾿ αὐτό. Καὶ ἔλεγε: «Γιατὶ νὰ ὑπερηφανευθῶ; Ὁ Θεὸς µοῦ τὸ χάρισε, ὄχι γιὰ τὴν δική µου ἀρετὴ ἀλλὰ γιὰ τὴν πρὸς ἐσᾶς ἀγάπη Του. Ἔπειτα ὁ Κύριός µας τὸ εἶπε, ὅτι δὲν σηµαίνει τίποτα τὸ νὰ κάνουµε θαύµατα. Ἀλλὰ τὸ πᾶν εἶναι µὲ τὴν πίστη µας καὶ τὴν µετάνοιά µας καὶ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ γράψουµε τὰ ὀνόµατά µας στὸ βιβλίο τῆς ζωῆς».

Ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος, ἀρχιεπίσκοπος Ἀντιοχείας τῆς Μεγάλης

Ἀπὸ τὶς µεγάλες καὶ ἀθλητικὲς ἐκκλησιαστικὲς µορφὲς τοῦ 3ου καὶ 4ου αἰῶνα ὁ Εὐστάθιος, γεννήθηκε στὴν Σίδη τῆς Παµφυλίας τὸ 260. Διακρίθηκε µεταξὺ τῶν προµάχων τῆς Ὀρθοδοξίας, γιὰ τὴν ὁποία ἀγωνίστηκε καὶ καταδιώχθηκε. Στὴν ἀρχὴ διέλαµψε σὰν ἐπίσκοπος Βερροίας στὴν Συρία, ὅταν καὶ συµµετεῖχε στὴν Οἰκουµενικὴ Σύνοδο τῆς Νίκαιας. Τὸ 323 τοῦ δόθηκε ἡ ἀρχιεπισκοπὴ Ἀντιοχείας τῆς Μεγάλης. Ἀπὸ τὴν θέση αὐτὴ ὁ Εὐστάθιος κατόρθωσε λαµπρότερη διάδοση καὶ στερέωση τῆς Ὀρθοδοξίας. Τὸ 330 ὅµως οἱ ἀρειανιστὲς ἔκαναν σύνοδο ἐναντίον του, µὲ τὴν κατηγορία ὅτι ἀσπαζόταν τὴν αἵρεση τοῦ Σαβελλίου. Ἐπίσης, ἀφοῦ δωροδόκησαν κάποια γυναῖκα ἐλαφρῶν ἠθῶν, τὴν παρουσίασαν στὴν Σύνοδο καὶ εἶπε ὅτι εἶχε σχέσεις µὲ τὸν Εὐστάθιο καὶ µάλιστα ὅτι ἀπὸ τὶς σχέσεις αὐτὲς ἀπέκτησε καὶ παιδί. Περιττὸ δὲ νὰ ποῦµε, ὅτι µετὰ τὶς συκοφαντίες αὐτὲς οἱ ἀρειανιστὲς κατόρθωσαν καὶ ἐξόρισαν τὸν Εὐστάθιο στὴν Τραϊανούπολη τῆς Θράκης, ὅπου καὶ πέθανε (τὸ 360). Ὁ λαὸς βέβαια ξεσηκώθηκε καὶ δὲν δεχόταν ν᾿ ἀναγνωρίσει κανένα διάδοχό του. Ἡ µνήµη του ζοῦσε στὸ ποίµνιό του, σὰν ἄνδρα ποὺ ἀνῆκε στοὺς ἀθλητὲς καὶ µάρτυρες τῆς πίστης. Περίφηµο λόγο γιὰ τὸν Εὐστάθιο, ἐξεφώνησε ὁ Ἱερὸς Χρυσόστοµος.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Γ´, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ἀπὸ Σχολαστικῶν

Καταγόταν ἀπὸ ἕνα χωριὸ τῆς Ἀντιοχείας, ποὺ ὀνοµαζόταν Σιρίµιο. Σπούδασε στὴν Ἀντιόχεια καὶ ἔκανε τὸ ἐπάγγελµα τοῦ δικηγόρου. Καθὼς ἦταν εὐσεβὴς καὶ ἐνάρετος, ἔγινε κληρικὸς καὶ ἐστάλη στὴν Κωνσταντινούπολη σὰν ἀποκρισάριος τοῦ Πατριάρχη Ἀντιοχείας. Καὶ ἐνῷ βρισκόταν ἐκεῖ, ἐξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως τὸ 565. Διοίκησε τὴν Ἐκκλησία γιὰ 12 χρόνια καὶ µερικοὺς µῆνες καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 577.

Ὁ Ἅγιος Ζαχαρίας, πατριάρχης Ἱεροσολύµων

Εἶναι αὐτός, ποὺ µετὰ τὴν ἅλωση τῆς Ἱερουσαλὴµ ἀπὸ τοὺς Πέρσες (614) ἀπὸ τὸν Χοσρόη, µεταφέρθηκε αἰχµάλωτος στὴν Περσία. Σύµφωνα µὲ ὁρισµένες πληροφορίες, ἐπανῆλθε ἀπὸ τὴν Περσία (628), ἀφοῦ ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὸν Ἡράκλειο, καὶ πέθανε στὴν Ἱερουσαλὴµ τὸ 633.

Ὁ Ὅσιος Γεώργιος, ἐπίσκοπος Ἀµάστριδος

Γεννήθηκε τὸ ἔτος 750 ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, τὸν Θεοδόσιο καὶ τὴν Μεγεθώ, ποὺ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Κρώµνη, πόλη κοντὰ στὴν Ἀµάστριδα τοῦ Εὐξείνου Πόντου. Οἱ γονεῖς του τὸν ἀπέκτησαν διὰ πολλῆς προσευχῆς, διότι δὲν ἔκαναν παιδιά. Ὅταν µεγάλωσε καὶ ἐκπαιδεύτηκε ἀρκετά, ἀναχώρησε ἀπὸ τὴν πατρίδα του καὶ πῆγε στὸ ὄρος τῆς Συρικῆς, κοντὰ σ᾿ ἕνα σοφὸ Γέροντα, ὅπου ἀπ᾿ αὐτὸν πῆρε τὸ Ἀγγελικὸ Σχῆµα τῶν Μοναχῶν. Ὅταν ὁ Γέροντας αὐτὸς πέθανε, ὁ Γεώργιος πῆγε στὴν Μονὴ Βονύσσης (Βόνιτσα Ἀκαρνανίας), κοντὰ στὴν Ἀµάστριδα, καὶ ἐκεῖ ἀσκήτευε. Κάποτε ὅµως, ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ἀµάστριδας πέθανε καὶ τότε λαὸς καὶ κλῆρος ἔκαναν ἐπίσκοπο τὸν Γεώργιο (788). Ἀφοῦ χειροτονήθηκε ἀρχιεπίσκοπος στὴν Κωνσταντινούπολη, γύρισε στὴν ἐπισκοπή του καὶ ἀποδείχτηκε πραγµατικὰ λύχνος ἐπὶ τὴν λυχνίαν. Ἐπιµελήθηκε τὴν διάταξη τῶν ἱερῶν ναῶν, τὴν προστασία τῶν ὀρφανῶν καὶ φτωχῶν µε τὶς πτωχοτροφίες καὶ ἄλλα. Ἀξιώθηκε µάλιστα καὶ τοῦ θαυµατουργικοῦ χαρίσµατος. Ἔτσι, µ᾿ αὐτὸν τὸν ἅγιο τρόπο ἀφοῦ ἔζησε, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ ἔτος 805. (Ἡ µνήµη του ἐπαναλαµβάνεται καὶ τὴν 25η Ὀκτωβρίου).

Οἱ Ἅγιοι Ἀνδρέας καὶ Ἀνατόλιος

Ἄγνωστοι στοὺς Συναξαριστές. Ἀνήκουν στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύµων καὶ εἶναι καταταγµένοι στὸ Ἱεροσολυµιτικὸ Κανονάριο σελ. 35 σηµ. 1 καὶ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν συγκεκριµένη ἡµεροµηνία, γιορτάζουν καὶ 26 Ἀπριλίου καὶ 7 Ἰουνίου. Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ ὑπῆρξαν ἀπὸ τοὺς πρώτους µαθητὲς τοῦ Ἁγίου Εὐθυµίου τοῦ Μεγάλου. Ὁ Ἀνδρέας καταγόταν ἀπὸ τὴν Μυτιλήνη καὶ ἦταν ἀνεψιὸς τοῦ Σιδωνίου, ποὺ διαπαιδαγώγησε τὸν Μέγα Εὐθύµιο. Ὁ Ἀνατόλιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ῥαϊθώ. Αὐτοὶ παρουσιάστηκαν στὸν Μέγα Εὐθύµιο σχεδὸν ταυτόχρονα· ὁ µὲν Ἀνδρέας µαζὶ µὲ τὰ δυό του ἀδέλφια, Στέφανο καὶ Γαίανο, ὁ δὲ Ἀνατόλιος µαζὶ µὲ τὸν Ἰωάννη τὸν πρεσβύτερο καὶ τὸν Θαλάσσιο.

 

Τό Συναξάρι εἶναι ἐπιλογή κειμένων ἀπό τό «ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» τοῦ κ.Χρ.Τσολακίδη