Ο κόσμος μοιάζει με μια πόρνη που με την επιθυμία της ομορφιάς παρασύρει στον πόθο της όσους τη βλέπουν. Και ό κόσμος λοιπόν, εκείνον που θα πιαστεί έστω και λίγο στον πόθο του και μπλεχτεί σε αυτόν, δεν τον αφήνει να γλυτώσει από τα χέρια του, ώσπου να τον γδύσει από τη ζωή του? και όταν τον γυμνώσει από όλα, τον πετά έξω από το σπίτι του την ημέρα του θανάτου. Και τότε ο άνθρωπος καταλαβαίνει ότι ο κόσμος ήταν πλάνος και απατεώνας. Αν κάποιος θέλει να βγει έξω από αυτόν τον κόσμο και να δει τα μπλεξίματά του, ας φύγει μακριά από αυτόν, και τότε θα μπορέσει να δει την ασχήμια του.
Ερώτηση: Με ποιον τρόπο ο άνθρωπος κόβει την προηγούμενη συνήθεια και συνηθίζει τον εαυτό του στη ζωή των στερήσεων και της άσκησης;
Απάντηση: Είναι βέβαια αδύνατο το σώμα να ζήσει χωρίς να αναγκαία σε αυτό? ο νους όμως το εμποδίζει, όσο μπορεί, από την απόλαυση και τη χαλάρωση, όταν βρίσκεται μακριά από όσα προξενούν τη χαλάρωση. Γιατί, αλλιώς, όταν βλέπει τα αίτια των απολαύσεων και της χαλάρωσης, ξυπνά μέσα του η επιθυμία σαν φωτιά, οπότε γυρίζει πάλι σε αυτά, η αντιμετωπίζει αδιάκοπα σκληρό πόλεμο. Γι αυτό και ο Λυτρωτής μας, σε εκείνον που θέλει να τον ακολουθήσει, έδωσε εντολή να γυμνωθεί πρώτα και να πετάξει από επάνω του τα αίτια της χαλάρωσης και έπειτα να τον ακολουθήσει (Μαρκ, 10, 21). Και ο ίδιος ο Λυτρωτής, όταν άρχισε να πολεμά τον διάβολο, τον πολέμησε σε κατάξερη έρημο (Ματθ. 4, 1-11 και Λουκ. 4, 1-13).
Και ο Παύλος μας συμβουλεύει να βγούμε έξω από την πόλη, σηκώνοντας τον σταυρό του Χριστού. Συγκεκριμένα λέει: «Ας βγούμε έξω μαζί με τον Χριστό και ας δεχτούμε εξευτελισμό όπως αυτός? γιατί αυτός έξω από την πόλη έπαθε» (Εβρ. 13, 12-13). Γιατί όταν ο άνθρωπος χωρίσει τον εαυτό του από τον κόσμο και τα πράγματα του κόσμου, γρήγορα λησμονεί την προηγούμενη συνήθεια του και δεν ταλαιπωρείται για πολύ από τη θύμησή τους. Στον αγώνα αυτό βοηθά πάρα πολύ και το να χαρακτηρίζει η φτωχεία και η στέρηση στο κελλί του μοναχού και το να γίνει το κελλί του άδειο και γυμνό από όλα όσα ξυπνούν μέσα του την επιθυμία της ανάπαυσης. Γιατί όταν οι αιτίες της χαλάρωσης βρίσκονται μακριά από τον άνθρωπο, δεν κινδυνεύει στον διπλό πόλεμο, τον εξωτερικό και τον εσωτερικό, δηλαδή μέσω των αισθήσεων και μέσω των λογισμών. Και έτσι νικά χωρίς κόπο ο άνθρωπος που έχει μακριά του όσα προξενούν ευχαρίστηση, αντίθετα με εκείνον που έχει κοντά του όσα ξεσηκώνουν την επιθυμία του. Γιατί ο άνθρωπος έχει πόλεμο σε κάθε μέλος του σώματός του? γι αυτό οφείλει να φυλάγεται και να ελαττώνει τον εναντίον του πόλεμο.
Αββάς Ισαάκ, Υπόθεση 13 (Ξενιτεία), Ευεργετινός: Λόγοι και διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων, Τόμος Α, «Το περιβόλι της Παναγίας», 2001