Όσοι θέλουν να σωθούν δεν προσέχουν καθόλου τα ελαττώματα του πλησίον, αλλά προσέχουν πάντοτε τις δικές τους αδυναμίες και έτσι προκόβουν. Όπως εκείνος που είδε τον αδελφό του να αμαρτάνη και στενάζοντας βαθιά είπε:
«Αλλοίμονο μου, διότι σήμερα πέφτει αυτός, όπωσδήποτε αύριο θα πέσω εγώ». Βλέπεις πόσο ασφαλισμένο είχε τον εαυτό του, πόση ψυχική ετοιμότητα είχε; Πως βρήκε αμέσως τρόπο να αποφύγη την κατάκριση του αδελφού του;
Και αυτός μεν μετανοεί για την αμαρτία του, εγώ όμως δεν είναι σίγουρο ότι θα μετανοήσω
Διότι λέγοντας «Οπωσδήποτε θα αμαρτήσω κι εγώ αύριο», έδωσε στον εαυτό του ανησυχία και μέριμνα για τις αμαρτίες που επρόκειτο δήθεν να κάνη. Και μ’ αυτό τον τρόπο ξέφυγε την κατάκριση του πλησίον. Και δεν αρκέστηκε μέχρις εδώ, αλλά κατέβασε τον εαυτό του χαμηλότερα από αυτόν που αμάρτησε, λέγοντας: «Και αυτός μεν μετανοεί για την αμαρτία του, εγώ όμως δεν είναι σίγουρο ότι θα μετανοήσω » Βλέπεις τον φωτισμό της θείας αυτής ψυχής;
Απόσπασμα από το βιβλίο Αββάς Δωρόθεος, Έργα, σελ. 194-196