Η προσοχή είναι το μεγαλύτερο δίδαγμα στον άνθρωπο, διότι η προσοχή θα φέρη την προσευχή· δια της προσοχής θα διδαχθούμε την προσευχή· δεν έχουμε προσοχή, δεν έχουμε και προσευχή. Εάν δεν θα έχουμε ταπείνωσι, δεν θα έχουμε και ευλάβεια· και θα έχομε αντιλογία και ακαταστασία. Η αντιλογία φέρνει την ακαταστασία, τη μεμψιμοιρία, τις έριδες, την κατάκρισι· εκείνη το άλφαα, η άλλη το βήτα, το ένα, το άλλο, γίνονται συζητήσεις διάφορες, οπότε δεν μπορεί ο άνθρωπος να νοιώση την Χάρι του Θεού μέσα στην ψυχή του. Όταν ο άνθρωπος δεν εγκρατεύεται από το στόμα του, από το στομάχι του, από το λάδι, από όλα αυτά που κάνουμε έναντι του Θεού, πολύ τον παροργίζουμε τον Θεό.
Η προσοχή είναι ανώτερη από την προσευχή. Όταν ο άνθρωπος φθάση στην προσοχή, θα βρη και την προσευχή, θα την νοίωση, θα καταλάβη με ποιον συνομιλεί. Όταν καταλάβουμε την προσευχή μέσα στην καρδιά μας, θα δούμε την Χάρι του Θεού να μας οδηγή, να μας πιάνη από το χεράκι σαν ένα μικρό παιδάκι και να μας λέη: «Έτσι θα βαδίσης, έτσι θα μιλήσης»· και στον ύπνο ακόμη θα μας λέη: «Έτσι θα κοιμηθής». Όλα θα τα προσέχουμε. Η προσοχή θα φέρη την προσευχή. Να προσέξουμε πάρα πολύ στη ζωή μας. Όπως μας έλεγαν οι Πατέρες, και ο Γέροντας μας έδωσε να καταλάβουμε, πρέπει να ενωθούμε με τον Θεό, γιατί γίναμε δόκιμες, ρασοφόρες, μεγαλόσχημες και θέλει ο Θεός πολύ μεγάλη αγάπη από μας. Θέλει να την έχωμε ωλοκληρωμένη στον Θεό, όχι μοιρασμένη.
Να προσέχουμε τις συζητήσεις μας· η μία να μη λέη το λογισμό της στην άλλη. Νομίζομε ότι με το να πούμε το λογισμό μας στην αδελφή, αυτό θα μας ξεκουράση. Όχι μόνο δεν μας ξεκουράζει, αλλά το κακό διπλασιάζεται και το καλό αφαιρείται, όταν γίνωνται μεταξύ μας συζητήσεις. Εσείς βλέπετε τον πειρασμό όταν έρχεται πολύ κοντά μας. Ο Προεστώς τον βλέπει από μακριά. Η Γερόντισσα με την πολλή αγάπη της θέλει να σας φροντίση, να μη πέσετε σε οποιονδήποτε πειρασμό και προσπαθεί να μη γίνη το κέφι του διαβόλου. Νομίζουμε ότι με τις οικονομίες θα βοηθήσουμε τον εαυτό μας, αλλά δεν τον βοηθάμε. Κατ’ οικονομίαν το ένα, κατ’ οικονομίαν το άλλο, φθάνουμε σ’ ένα σημείο που δεν μπορούμε να σηκωθούμε και είμαστε τραυματισμένοι. Το να τραυματισθούμε στην μάχη μας δίδει έπαινο από τον Θεό, μας τιμά, αλλά αν λιποτακτήση κανείς, τουφεκίζεται. Λιποτάκτης δεν είναι μόνο το να φύγη κανείς, αλλά και όταν λιποτακτούμε από το διακόνημα, από την προσευχή, από την εντολή της Γερόντισσας και του Γέροντα. Εκείνος που πληγώνεται στη μάχη, τιμάται, ενώ ο λιποτάκτης τουφεκίζεται.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου 1921-1995, Λόγια Καρδιάς, Έκδοσις Ι.Μ. Παναγίας Οδηγήτριας, Πορταριά Βόλου, Σελ. 487-489