Όσοι είναι μαζί με τους άλλους αδελφούς και, επειδή δεν αντέχουν τον πόλεμο των παθών, επιδιώκουν την ερημιά και τη μόνωση, γιατί τάχα εκεί, καθώς δεν υπάρχει τίποτε που να υποκινεί και να ερεθίζει τα πάθη, εύκολα θα τα νικήσουν, να το ξέρουν ότι κοροϊδεύονται από τους δαίμονες ή ότι είναι και κυριευμένοι από φοβερή υπερηφάνεια. Επειδή δηλαδή αυτοί δεν θέλουν να κατηγορήσουν τον εαυτό τους και να αποδώσουν στην τεμπελιά τους τις αιτίες των παθών, ρίχνουν το φταίξιμο στους αδελφούς και θέλουν ασυλλόγιστα να φύγουν από αυτούς, και γι’ αυτό κρατούν αγιάτρευτες τις αρρώστιες τους. Γιατί όσα πάθη πάρουν μαζί τους στην ερημιά, χωρίς πρώτα να τα θεραπεύσουν, αυτά με τη μόνωση θα τα καλύψουν μόνο, δεν θα τα εξαλείψουν· επειδή η φυγή στην έρημο, σε όσους δεν έχουν ακόμη απαλλαγεί από τα πάθη, όχι μόνο κρατά αξεσκέπαστα τα ελαττώματα, αλλά τα σκεπάζει και άλλο, έτσι ώστε να μην τα αισθάνονται αυτοί που τα έχουν, ούτε να ξέρουν πλέον από ποια πάθη νικιούνται. Από την άλλη μεριά, τους κάνει να φαντάζονται πως έχουν αρετή και να νομίζουν ότι κατόρθωσαν τη μακροθυμία και την ταπείνωση και τις άλλες αρετές, όσο βέβαια δεν υπάρχει κάποιος που να τους ερεθίζει.
αυτοί δεν θέλουν να κατηγορήσουν τον εαυτό τους και να αποδώσουν στην τεμπελιά τους τις αιτίες των παθών, ρίχνουν το φταίξιμο στους αδελφούς και θέλουν ασυλλόγιστα να φύγουν από αυτούς, και γι’ αυτό κρατούν αγιάτρευτες τις αρρώστιες τους
Όταν όμως παρουσιαστεί κάποια αφορμή που να τους υποκινεί και να τους ερεθίζει, τότε αμέσως τα πάθη που ήταν μέσα τους και έμεναν κρυμμένα, πετάγονται σαν αχαλίνωτα άλογα από την αφετηρία τους και με περισσότερη ορμή και αγριότητα σέρνουν τον αναβάτη τους στην καταστροφή, καθώς με την πολύκαιρη ησυχία και ανάπαυση ταΐστηκαν και δυνάμωσαν. Γιατί τα πάθη μέσα μας γίνονται πιο άγρια όταν απαλλαγούν από τον αναγκαστικό περιορισμό που προξενεί η επαφή με τους ανθρώπους. Αλλά και αυτή τη λίγη ελάττωση, που τους προξένησε η κοινή ζωή με τους αδελφούς, τη χάνουν πάλι στη μόνωση και γίνονται απέναντί μας πιο δυνατά και πιο ισχυρά από πριν, όταν βέβαια παρουσιαστεί κάποιος που θα δώσει αφορμή. Όπως δηλαδή τα φαρμακερά φίδια που ησυχάζουν στις φωλιές τους, στην ερημιά, τότε δείχνουν τη μανία τους, όταν επιτεθούν σε κάποιον που πάει κοντά τους, έτσι και οι εμπαθείς άνθρωποι, καθώς ησυχάζουν όχι λόγω αρετής, αλλά αναγκαστικά, λόγω της ερημιάς, τότε ξερνούν το δηλητήριο της ψυχής τους, όταν αρπάξουν κάποιον που θα πάει κοντά τους.
Ευεργετινός – Υπόθεση 41, (ΜΑ) – Είναι επικίνδυνο για τους αγύμναστους να μένουν μόνοι τους, Περιβόλλι της Παναγίας, 2001, σελ. 401-402