Του Αββά Μάρκου
Εκείνος, ο οποίος στην εντολή που πήρε, ανακατώνει κρυφά το δικό του θέλημα, είναι μοίχος, όπως λέει και η Σοφία (1), και εξαιτίας της ανοησίας του υποφέρει λύπες και ταπεινώσεις.
Όπως το νερό και η φωτιά, όταν συναντηθούν, αλληλοκαταστρέφονται, έτσι είναι αντίθετες μεταξύ τους η δικαιολογία και η ταπείνωση.
Αν θέλεις να σωθείς, αγάπησε τον λόγο της αλήθειας, και ποτέ μην αποστραφείς απερίσκεπτα έλεγχο.
Ο λόγος της αληθείας μετέβαλε τους απογόνους των εχιδνών (2) και έδειξε σε αυτούς πώς να ξεφύγουν από την οργή του Θεού που τους περίμενε.
Εκείνος που δέχεται τα λόγια της αλήθειας, θα δεχτεί τον Θεό Λόγο. Γιατί λέει ο Κύριος: «Όποιος δέχεται εσάς, εμένα δέχεται» (3).
Ο αμαρτωλός που ελέγχεται από πιστούς με τρόπο σύμφωνο με το θέλημα του Θεού και χάρη στην πίστη τους παίρνει τη συγχώρηση, είναι σαν τον παράλυτο που τον κατέβασαν από την στέγη (4).
Εκείνος που μισεί τον έλεγχο, είναι φανερό ότι βρίσκεται θεληματικά στο πάθος, ενώ εκείνος που τον αγαπά δείχνει ότι παρασύρεται στο πάθος από κακή συνήθεια.
Όπως εκείνοι που ταξιδεύουν στη θάλασσα υπομένουν ευχαρίστως τον καύσωνα του ηλίου, έτσι και αυτοί που μισούν την κακία αγαπούν τον έλεγχο. Γιατί ο ήλιος εναντιώνεται στους ανέμους και ο έλεγχος στα πάθη.
Εκείνος που δεν παιδαγωγείται με τις εντολές και τις συμβουλές της Γραφής, θα αναγκαστεί να προχωρήσει με το μαστίγιο σαν το άλογο και με το κεντρί σαν το γαϊδούρι (5). Αν και αυτά δεν τα δεχτεί, τότε θα σφιχτεί στα σαγόνια με φίμωτρο και χαλινάρι (6).
- Παροιμ. 6, 32-33
- Πρβ. Ματθ. 3, 7
- Ματθ. 10, 40
- Μαρκ. 2, 4
- Παροιμ. 26, 3
- Ψαλμ. 31, 9
Υπόθεση ΛΣΤ (36) – Ποια είναι η τιμωρία της ανυπακοής και του γογγυσμού προς τους πνευματικούς δασκάλους. Ο χριστιανός καθόλου δεν πρέπει να αντιλέγει ή να δικαιολογείται, αλλά σε κάθε περίπτωση να αντιστέκεται στο δικό του θέλημα και να αγαπά τον έλεγχο και όχι να τον μισεί, Περιβόλλι της Παναγίας, 2001, σελ. 345-346