Η πατερική εποχή είναι η αποστολική εποχή σε κάθε εποχή, που σχετίζεται με την αδιάλειπτη ενέργεια του Αγίου Πνεύματος μέσα στην Εκκλησία. Ουσιαστικά, αποστολική και πατερική εποχή είναι η εκκλησιαστική ζωή.
Σε τι διαφέρουν οι Πατέρες από τους Αποστόλους;
«Πρέπει να χαρακτηρίσουμε τι είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της αποστολικής εποχής. Τι είναι Απόστολος, τι είναι ενορία στην αποστολική εποχή, τι είναι θεολογία, τι είναι ο σκοπός της θεολογίας, ποιες είναι οι διαβαθμίσεις της θεολογικής κατανόησης και τί είναι οι άγιοι, τι είναι οι Πατέρες της Εκκλησίας, και τι είναι η διαφορά μεταξύ Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας».
Οι Πατέρες της Εκκλησίας είναι διάδοχοι των Αγίων Αποστόλων και έχουν την ίδια εμπειρία με αυτούς. Αυτοί είχαν προσωπική εμπειρία και γέννησαν πνευματικά παιδιά που τα αναγέννησαν εν Χριστώ. Η καθοδήγηση και η αναγέννηση τους συνδέεται με την πορεία προς την θέωση. Αυτή ουσιαστικά είναι η ορθόδοξη ποιμαντική. Αλλά για να καθοδηγήση κανείς τα πνευματικά του παιδιά προς την θέωση, πρέπει να γνωρίζη ο ίδιος προσωπικά αυτήν την πορεία, διαφορετικά η εξάσκηση της ποιμαντικής είναι εξωτερική-ηθικολογική. Οι Πατέρες είναι οι θεολόγοι στην Εκκλησία, αφού έχουν φθάσει στον φωτισμό και την θέωση, γι’ αυτό και η ποιμαντική των ανθρώπων πρέπει να γίνεται θεολογικά.
«Προκύπτει το θέμα, τι είναι αυτός ο Πατέρας της Εκκλησίας, γιατί λέγεται Πατέρας της Εκκλησίας και τι είναι αυτοί οι άγιοι και όλοι αυτοί οι θεολόγοι και πως θεολογούν; Αυτό είναι ένα θέμα που θέλει πολύ μεγάλη προσοχή».
Οι Πατέρες είχαν προσωπική εμπειρία και γέννησαν πνευματικά παιδιά που τα αναγέννησαν εν Χριστώ. Η καθοδήγηση και η αναγέννηση τους συνδέεται με την πορεία προς την θέωση. Αυτή ουσιαστικά είναι η ορθόδοξη ποιμαντική. Αλλά για να καθοδηγήση κανείς τα πνευματικά του παιδιά προς την θέωση, πρέπει να γνωρίζη ο ίδιος προσωπικά αυτήν την πορεία, διαφορετικά η εξάσκηση της ποιμαντικής είναι εξωτερική-ηθικολογική
Οι Πατέρες της Εκκλησίας έφθασαν στην βίωση του μυστηρίου της Πεντηκοστής. Η δε θεοπνευστία συνδέεται αναπόσπαστα με την Πεντηκοστή. «Διερωτάται κανείς. Θεόπνευστα είναι μόνο τα συγγράμματα της Αγία Γραφής ή και τα συγγράμματα και των θεόπνευστων της ιστορίας;». Βεβαίως και τα συγγράμματα των Πατέρων είναι θεόπνευστα, γιατί «η εμπειρία της Πεντηκοστής επαναλαμβάνεται και μετά την Πεντηκοστή».
Έτσι, οι Πατέρες γνώρισαν την διδασκαλία περί της Αγία Τριάδος, αλλά το σπουδαίο είναι ότι οι Πατέρες γνώρισαν και τον δρόμο για να οδηγήσουν τα πνευματικά τους παιδιά στην εμπειρία και την γνώση του Τριαδικού Θεού.
«Υπάρχουν εκείνοι που γνωρίζουν και που πάνε και πως να φθάσουν. Είναι εκείνοι οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι ήξεραν την διδασκαλία, περί της Αγίας Τριάδος, αλλά ήξεραν και την οδό».
Το θεμέλιο της πατερικής θεολογίας συνδέεται με την ουσία της εκκλησιαστικής ζωής, που συγκεκριμενοποιείται στην κάθαρση, τον φωτισμό και την θέωση. Μέσα στα πλαίσια αυτά πρέπει να δη κανείς και την διδασκαλία των Πατέρων για την κοινωνία και τα κοινωνικά φαινόμενα. Η διδασκαλία τους δεν πρέπει να εξετάζεται από ιδεολογικής, στοχαστικής και κοινωνιολογικής πλευράς. Για να καταλάβη κανείς τον τρόπο με τον οποίο ζούσαν οι άγιοι Πατέρες, πρέπει να δη τον τρόπο ζωής του σύγχρονου ορθοδόξου μοναχισμού, που είναι η κάθαρση, ο φωτισμός και η θέωση.
Απόσπασμα από το βιβλίο: Εμπειρική δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις του π. Ιωάννη Ρωμανίδης, Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου, Τόμος Α, Β’ Έκδοση, Έκδοση Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου, σελ. 236-238