Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς λέει για τον πλούτο του ευσεβούς τον οποίο ονομάζει παγκτήμονα, δηλαδή άνθρωπο που απέκτησε όλα τα αγαθά, τα εξής: «Από μόνη της η ψυχή είναι και θησαυρός του και πλούτος αναφαίρετος· απόκτημα άριστο για τον κάτοχό του και αυτό που καθιστά αληθινά μακάριο τον άνθρωπο. Αυτός, οτιδήποτε κι αν βρεθεί μπροστά του δεν τον ποθεί και δεν απλώνει το χέρι του σε ότι δεν είναι δικό του. Όσα όμως έχει ανάγκη μπορεί να τα αποκτήσει.
Αν ο Θεός γενικά δεν αρνείται τίποτα, στον θεοσεβή παραχωρεί τα πάντα
Αλλά και αυτά που με ευσέβεια επιθυμεί και ζητάει από τον Θεό, ο Θεός τα παρέχει. Πως γίνεται λοιπόν αυτός να μην είναι πάμπλουτος και γεμάτος απ’ όλα τα αγαθά, αφού έχει θησαυρό αιώνιο τον Θεό; Διότι καθώς έχει ειπωθεί: «ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται» (Μτ. ζ’ 8). Αν ο Θεός γενικά δεν αρνείται τίποτα, στον θεοσεβή παραχωρεί τα πάντα».
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Το γνώθι σαυτόν – κείμενα αυτογνωσίας» – Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, Εκδόσεις Άθως, Σεπτέμβριος 2014, σελ. 117