Ὁ πάσης δημιουργὸς τῆς κτίσεως,
ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος,
εὐλόγησον τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου Κύριε»
(Ἀπολυτίκιον)
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ ἔννοια τοῦ χρόνου ἀσκοῦσε πάντα μιά ἰδιαίτερη γοητεία. Οἱ ἄνθρωποι κατανοοῦν τό χρόνο ὡς μιά συνεχῆ διαδοχή παρελθόντος, παρόντος καί μέλλοντος. Προσεκτικότερη παρατήρηση θά πείσει πώς τό παρόν εἶναι μιά ἀσύλληπτη χρονική στιγμή, διότι καί μόνη ἡ σκέψη του, ὁ ἐλάχιστος σχετικός συλλογισμός, τό καθιστᾷ αὐτόματα παρελθόν. Ἑπομένως τό ἀσύλληπτο νοητικά παρόν καθίσταται ἁγιοπνευματικά αἰωνιότητα, ἡ ὁποία περικλείει ὅλες τίς διαστάσεις τοῦ ρέοντος χρόνου.
Ὁ Ἅγιος Βασίλειος, ὁ Μέγας Καππαδόκης, ὁ ὁποῖος τιμᾶται σήμερα ἀπό τήν Ἐκκλησία μας, θεωρεῖ τόν χρόνο ὡς συνδεόμενο ὀργανικά μέ τόν χῶρο καί δέν μποροῦν νά νοηθοῦν χωριστά. Διακρίνει δέ τήν αἰωνιότητα, πού περικλείει τούς χρόνους, ἀπό τήν ἀϊδιότητα πού σχετίζεται μέ τόν Ἄκτιστο καί Προαιώνιο Θεό (“Εἰς Ἑξαήμερον” & “Κατά Εὐνομίου”). Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης δέχεται τήν ἔναρξη τοῦ χρόνου ταυτόχρονα μέ τή Δημιουργία καί τήν ἐξελικτική πορεία τους μέχρι κάποιο τέλος. Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής προσθέτει ἐμπειρικά, πώς ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό, δέν ἀλλοιώνεται ἀπό τό χρόνο (Πρός Θαλάσσιον…).
Ὁ Τριαδικός Θεός εἶναι ἔξω ἀπό τό χρόνο, γι᾿ αὐτό ὀνομάζεται Ἄχρονος καί Ἀΐδιος. Ἐκεῖνος δημιούργησε τό χρόνο, ὅταν δημιουργοῦσε τὸν κόσμο. Πρίν ἀπό τόν κόσμο δέν ἔχει νόημα ὁ χρόνος∙ ὑπάρχει μόνο ὁ Ἄκτιστος, ὁ Ἄχρονος καί Ἀΐδιος Θεός. Ὁ χρόνος, ὡς κατηγορία τῶν παρόντων, ἔχει ἀρχή, συνεπῶς θά ἔχει καί τέλος. Στήν Αἰώνια Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν θά γίνει ὑπέρβαση τῆς ἔννοιας χρονικῶν δεδομένων, ὅπως κατανοοῦνται αὐτά ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ παρόντος κόσμου.
Ὁ χρόνος εἶναι ἐντελῶς μεταμορφωμένος μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας κι αὐτὸν τόν μεταμορφωμένο χρόνο, αὐτήν τήν ὑπέρβαση τοῦ χρόνου ζοῦν οἱ Ἅγιοι τῆςἘκκλησίας μας μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ πού ἐνοικεῖ μέσα τους. Αὐτόν τόν μεταμορφωμένο χρόνο, αὐτήν τήν ὑπέρβαση τοῦ χρόνου, καλούμαστε κι ἐμεῖς νά ζήσουμε στήν προσωπική μας ζωή, προκειμένου νά μπορέσουμε νά ζήσουμε, ὅπως καί οἱ Ἅγιοί μας, τήν ἀναμενόμενη αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἤδη ἀπό αὐτήν τή ζωή.
Ἡ Ἐκκλησία φανερώνεται μέσα στό χρόνο. Δέ λυπᾶται γι’ αὐτό πού ἔφυγε, οὔτε ἀγωνιᾷ γι’ αὐτό πού ἔρχεται. Καί τήν ὥρα πού λυπούμαστε γιά ὅ,τι χάσαμε ἤ χαιρόμαστε γιά κάτι πού ἀναμένουμε, ἡ Ἐκκλησία μένει σταθερή καί μᾶς καλεῖ νά ἀφεθοῦμε στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Δέν μᾶς ἀφήνει νά κλαῖμε μέ ἄσκοπα δάκρυα γιά τό χθές ἀλλά μᾶς καλεῖ μέ αὐτά τά δάκρυα νά ποτίσουμε τό παρόν, γιά νά γίνει ἀνθοφορία στό μέλλον. Ἔτσι συγκρατεῖ τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο σέ ἀδιάσπαστη ἑνότητα, κοντά στόν Xριστό, μέσα στήν αὔρα τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Τόν καινούριο χρόνο ἐγκαινιάζει ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Οἰκουμενικός Διδάσκαλος, ὁ φιλάνθρωπος, ὁ ἱδρυτής καί συντηρητής τῆς Βασιλειάδας. Εἶναι προνοητής γιά ὅλους πού ἐλπίζουν στό Θεό, διένειμε ἔμπρακτα τούς θησαυρούς τῆς φιλάνθρωπης ἀγάπης τοῦ Κυρίου. Ἄς διδαχθοῦμε ἀπό τή βεβαία ἐλπίδα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί νά μήν παρασυρόμαστε στήν ἀπόγνωση. Στή διάβαση τοῦ χρόνου ἰχνηλατοῦμε τήν πορεία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Νά δώσουμε ἀγάπη στούς γύρω μας. Δέν εἶναι μόνο τά ὑλικά ἀγαθά. Εἶναι ἡ φροντίδα γιά τόν ἄλλο, ἡ στήριξή του στίς δυσκολίες, τό χαμόγελο τῆς ἐλπίδας, πού μποροῦμε ἀφειδώλευτα νά σκορπίσουμε. Πρίν ἀπό ἕνα χρόνο ἦσαν πλάι μας καί ἄλλοι, γιά τούς ὁποίους τελείωσε ὁ χρόνος. Καί ὁ δικός μας χρόνος λιγοστεύει∙ ἄς τόν ἀξιοποιήσουμε σωστά, ἄς ἐπενδύσουμε στήν αἰώνια προοπτική (Ἐφεσ. 5,16 & Κολ. 4,5). Ὁ Θεός εἶναι Κύριος τοῦ κόσμου καί τῆς ἱστορίας. Στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς, στά βάσανα καί τίς ἐντάσεις, ἄς Τόν ἐμπιστευθοῦμε, ἄς Τόν μιμηθοῦμε, ἄς ἀποφασίσουμε ἐπιτέλους πώς καί ἡ ζωή μας Τοῦ ἀνήκει καί μᾶς θέλει ὅπως μᾶς δημιούργησε, ἁγνούς, καθαρούς, ἀναμάρτητους. Σύνθημά μας γιά τό 2018 ἄς γίνει ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἐάν τε ζῶμεν, τῷ Κυρίῳ ζῶμεν, ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τῷ Κυρίῳ ἀποθνήσκομεν. ἐάν τε οὖν ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τοῦ Κυρίου ἐσμέν» (Ρωμ. 14, 8).
Μετά πατρικῆς ἀγάπης σᾶς εὔχομαι
τό σωτήριον ἔτος 2018 νά εἶναι εὐλογημένο,
εἰρηνικό καί πλῆρες Θείας Χάριτος .
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος