Home ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΘΡΑ Η αγάπη είναι εικόνα των μαθητών του Κυρίου – Αγίου Νεκταρίου, Πενταπόλεως

Η αγάπη είναι εικόνα των μαθητών του Κυρίου – Αγίου Νεκταρίου, Πενταπόλεως

1373
Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Αγάπη! Θείο ιδίωμα, διότι ο Θεός είναι αγάπη. Γι’ αυτό και όποιος μένει μέσα στην αγάπη, στον Θεό μένει και ο Θεός μένει σ’ αυτόν. Η αγάπη είναι αγαθή διάθεση της ψυχής, εξαιτίας της οποίας η ψυχή δεν προτιμά τίποτα άλλο πέρα από τη γνώση του Θεού. Η αγάπη διδάσκει την τήρηση των θείων εντολών. Σαφές αποδεικτικό της αγάπης μας προς τον Θεό είναι η τήρηση των θείων νόμων Του. Η αγάπη προς τον Θεό, οδηγεί στην τήρηση των εντολών, που μας οδηγούν κι αυτές στη γνώση του Θεού. Αυτός που έχει δεχθεί τον θείο έρωτα, καταφρονεί καθετί γήινο. Έχει νικήσει τις ηδονές του κόσμου. Βλέπει πάνω από πλούτη και δόξες και τιμές ανθρώπων. Αυτός θεωρεί ότι το υφαντό της αράχνης δεν διαφέρει σε τίποτα και δεν υστερεί από το βασιλικό πορφυρό ένδυμα. Ούτε οι πολύτιμοι λίθοι από τα βότσαλα που στολίζουν τις όχθες των ποταμών. Δεν θεωρεί πρώτη ευτυχία την υγεία του σώματος και δεν αποκαλεί συμφορά την ασθένεια. Ούτε τη φτώχεια ονομάζει δυσβάστακτη. Ούτε τον πλούτο και την ευχαρίστηση τα αντιλαμβάνεται ως αληθινή ευδαιμονία· αλλά μοιάζει με το ρεύμα του ποταμού που τρέχει στα φυτεμένα πλάι στις όχθες δέντρα και κανένα απ’ αυτά δεν ανακόπτει την πορεία.

Αληθινά, η πνευματική αγάπη είναι σαν πόλη οχυρωμένη, η οποία δεν είναι δυνατόν να καταληφθεί από επιθέσεις και πολιορκίες του Διαβόλου, ούτε κρυφά, ούτε φανερά, διότι δεν μπορεί να καταλήξει ποτέ μία κατεστραμμένη πόλη του Σατανά, καθότι φυλάγεται από τον Δεσπότη Χριστό. Αρκεί λοιπόν να υπάρχει το κόσμημα της αγάπης για να μας δείξει τον ακριβή μαθητή του Χριστού, όχι μόνο σε μας που πιστεύουμε αλλά και στους απίστους. Γιατί ο ίδιος ο Χριστός έλεγε ότι απ’ αυτό θα αναγνωρίζονται όσοι είναι μαθητές Του: αν αγαπούν ο ένας τον άλλον. Ώστε, αυτό είναι το μεγαλύτερο σημάδι απ’ όλα, μέσω του οποίου αναγνωρίζεται ο γνήσιος μαθητής του Κυρίου. Και αν κάποιοι κάνουν μύρια θαύματα αλλά εναντιώνονται ο ένας στον άλλον, θα περιφρονηθούν και θα γελοιοποιηθούν ακόμη και από τους απίστους. Όπως και το ακριβώς αντίθετο: ακόμη κι αν δεν κάνουν κανένα θαύμα, αγαπούν όμως ο ένας τον άλλον, τότε παραμένουν σεβάσμιοι και απόρθητοι.

Η αγάπη είναι εικόνα των μαθητών του Κυρίου, το χαρακτηριστικό των δούλων του Θεού, το γνώρισμα των Αποστόλων· διότι απ’ αυτό όλοι τους αναγνωρίζουν.

Η αγάπη ουδέποτε υποχωρεί, δηλαδή ποτέ δεν αστοχεί, αλλά τα πάντα κατορθώνει, για τον λόγο ότι είναι καλύτερη από οτιδήποτε άλλο, δεν διαλύεται, δεν διακόπτεται, δεν σταματιέται, αλλά θα παραμείνει και στον μέλλοντα αιώνα και ενώ όλα τα άλλα θα έχουν πια καταργηθεί

Αγάπη, εξαιρετικό αγαθό, κατεξοχήν γνώρισμα των μαθητών του Χριστού. Τον χριστιανό τον χαρακτηρίζει η αγάπη η οποία είναι το μεγαλύτερο απ’ όλα τα θαύματα. Αυτή είναι φύλακας και συνεργός και όλων των άλλων αρετών. Και όπως τα δεσίματα συγκρατούν τις οικοδομές, έτσι κι αυτή οδηγεί στην τελειότητα και συγκρατεί τα μέλη του σώματος. Πάντα εκείνη, όταν είναι παρούσα, τα συσφίγγει, όταν λείπει διαλύονται ή ελέγχονται ως προσποιητά και κενά. Η αγάπη ουδέποτε υποχωρεί, δηλαδή ποτέ δεν αστοχεί, αλλά τα πάντα κατορθώνει, για τον λόγο ότι είναι καλύτερη από οτιδήποτε άλλο, δεν διαλύεται, δεν διακόπτεται, δεν σταματιέται, αλλά θα παραμείνει και στον μέλλοντα αιώνα και ενώ όλα τα άλλα θα έχουν πια καταργηθεί. Δεν καταστρέφεται αλλά μένει πάντα σίγουρη και αδιασάλευτη, πάντοτε αμετακίνητη. Η αγάπη ουδέποτε μειώνεται κι αν ακόμη οι άλλοι επαναστατούν κι αν μάχονται και ζητούν τα πρωτεία κι αν τους εξερεθίζει ο φθόνος κι αν «χειρών άρχωσιν αδίκων», κι αν φέρουν τα πάνω κάτω, η αγάπη που εδραιώθηκε στην αρετή ουδέποτε εκπίπτει.

Ο Θεός που αποκαλείται Αγάπη, δεν νοείται σαν ένα απλό συναίσθημα, αλλά είναι ο ίδιος κατ’ ουσίαν Αγάπη, αγαπάει τα δημιουργήματά Του και τα φροντίζει. Ο Θεός μας λοιπόν είναι Αγάπη και περισσότερο χαίρεται να το ακούει αυτό, παρά οτιδήποτε άλλο.

Απόσπασμα από το βιβλίο: «Το γνώθι σαυτόν – κείμενα αυτογνωσίας» –  Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, Εκδόσεις Άθως, Σεπτέμβριος 2014, σελ. 127-130