«Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ· ἡ γὰρ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνέτειλε.
Χόρευε νῦν, καὶ ἀγάλλου Σιών· σὺ δὲ ἁγνή, τέρπου, Θεοτόκε,
ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου σου»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός (8ος αἰ.), συνθέτοντας τόν Κανόνα τοῦ Πάσχα, δανείζεται τόν παραπάνω στίχο ἀπό τόν Ἠσαΐα, προσθέτοντας τή φράση «Νέα Ἱερουσαλήμ». Ὁ προφήτης Ἠσαΐας προέβλεψε ὀκτακόσια χρόνια πρίν αὐτά τά κοσμογονικά γεγονότα, πού θά συνέβαιναν στήν Οἰκουμένη. «Φωτίζου, φωτίζου Ἱερουσαλήμ, ἥκει γάρ σου τὸ φῶς, καὶ ἡ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνατέταλκεν» (60,1), μᾶς λέγει. Ὁ Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἤδη ἔχει δεῖ τά προφητευόμενα νά ὑλοποιοῦνται, γι’ αὐτό καί διαμόρφωσε τή φράση σέ «Νέα Ἱερουσαλήμ», ἐννοώντας τήν Ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν Ὁποία λούζει τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως.
Ἄπλετος ὁ φωτισμός πού ἐκπέμπει ὁ Χριστός μέ τήν λαμπροφόρα Ἀνάστασή Του. Φωτίζεται ὁ Οὐρανός ὅπου ὑμνοῦν ἀκατάπαυστα οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι∙ φωτίζεται ἡ γῆ, ὅπου τελεῖται τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί τά λοιπά ἱερά Μυστήρια∙ φωτίζονται ἀκόμη καί τά καταχθόνια, μέ τήν κάθοδο τοῦ Ἀναστημένου Κυρίου στόν Ἅδη.
Ἡ «δόξα Κυρίου», πού ἀνέτειλε στήν Ἑκκλησία, εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος,
ἡ κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, πού φωτίζει τήν Ἴδια τήν Ἐκκλησία καί ὅλη τήν κτίση. Αὐτή ἡ κτίση ἀνακαινίζεται μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. «Οἱ Οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ» (Ψαλμ. 1 8,1) καί ὁ Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, τοῦ Ὁποίου εἶναι «πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης Του» (Ἠσ. 6,3), μᾶς καλεῖ «στή Βασιλεία καί τή δόξα Του» (Α’ Θεσ. 2,11 -1 2). Ἡ θέα τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ συνιστᾷ τήν ἀμοιβή στή ζῶσα πίστη καί ἐκπληρώνεται ὁ λόγος τοῦ Κυρίου «ἐάν πιστεύσῃς ὄψει τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ» (Ἰω. 11,40 & Ρωμ. 8, 30).
Ὅλες οἱ ἐνέργειες τῶν πιστῶν πρέπει νά στοχεύουν στή δόξα τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο σημαίνει ἀλλαγή τῆς ὑπάρξεως, ἀνακαίνιση τοῦ κόσμου ὁλόκληρου.
Μέσα σ’ αὐτόν τόν ἀνακαινισμένο κόσμο ὁ ὑμνωδός καλεῖ τήν Σιών, δηλαδή τήν Ἐκκλησία καί παράλληλα τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, νά χορέψει καί νά σκιρτήσει, ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Υἱός ἀνύψωσε καί δόξασε τή Μητέρα πάνω ἀπό ὅλη τήν κτίση, πάνω καί ἀπό τούς Ἁγίους Ἀγγέλους. Πληγωμένη ἀπό τό Πάθος τοῦ Υἱοῦ, ἤδη προεξάρχει στή χαρά γιά τή ζωηφόρο ἔγερσή Του. Χωρίς τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δέν θά ὑπῆρχε ἐλπίδα γιά τήν ἀνθρωπότητα (Α΄Κορ. 14, 15).
Κατά τήν Σταύρωση «πύρινη ρομφαία διῆλθε τήν καρδίαν τῆς Θεοτόκου» (Λουκᾶ 2, 35) καί τώρα χαίρεται μέ τήν ἔγερση τοῦ τόκου Της. Μαζί Της χαίρεται ἡ ἀνθρωπότητα. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου συνιστᾷ γιά τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία φλόγα φωτισμοῦ καί ζεστασιᾶς γιά τή συμμετοχή ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος, ὥστε μ’ αὐτήν τή φλόγα νά πορεύεται ἀσφαλής στούς αἰῶνες. Γι’ αὐτό ἡ Ἀνάσταση εἶναι γιά ὅλο τόν κόσμο «ἑορτή ἑορτῶν καί πανήγυρις πανηγύρεων» καί ὅλοι οἱ πιστοί «ἀγαλλομένῳ ποδί», ὅσο πιό γρήγορα μποροῦμε, νά «κοινωνήσουμε τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ», μέ τήν ἀπόλαυση τῆς πνευματικῆς Τράπεζας τοῦ Ἀναστάντος Λυτρωτοῦ μας.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ἡ ἔπαρση τοῦ χοϊκοῦ Ἀδάμ ἀπέκοψε τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν παραδείσια ζωή καί τόν ὁδήγησε στόν πνευματικό θάνατο. Ἡ ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ νίκησε τό θάνατο καί ἐπανένωσε τόν ἄνθρωπο μέ τή ζωή. Ἡ ὑπακοή μέχρι θανάτου, καί μάλιστα Σταυρικοῦ, ἐξιλέωσε τήν ἀρχαία ἀνυπακοή. Ὁ Χριστός μέ τό Πάθος καί τήν Ἀνάστασή Του συνέτριψε τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου. Ἡ νέα ζωή προσφέρεται στόν καθένα μας καί κερδίζεται μέ τήν προσωπική μας ἑτοιμασία. Ἀσφαλής χῶρος περισυλλογῆς καί ἀπόφασης εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ὡς μέλη τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας Τόν ἀκολουθοῦμε ἀνακαινισμένοι μέ τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, καί ὅλοι μαζί ἀναφωνοῦμε: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς