«Ὅς δ΄ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος, οὗ ἐγώ δώσω αὐτῷ,
οὐ μή διψήσῃ εἰς τόν αἰῶνα»
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Στήν εὐαγγελική περικοπή πού ἀκούσαμε σήμερα βλέπουμε τόν Κύριο νά δείχνει τόν δρόμο τῆς σωτηρίας σέ μιά Σαμαρείτιδα, ἡ ὁποία ἦταν διπλά ἀνεπιθύμητη, ἀφενός λόγῳ τῆς γυναικείας φύσης της καί ἀφετέρου λόγῳ τῆς ἐχθρότητας τῶν Ἰουδαίων μέ τούς Σαμαρεῖτες. Ἡ Σαμαρείτιδα Φωτεινή τρέφει καί αὐτή τά ἴδια αἰσθήματα κατά τῶν Ἰουδαίων, ὡστόσο ἔχει πίστη καί ἐλπίζει στόν ἐρχομό τοῦ Λυτρωτῆ τοῦ κόσμου. Ξαφνικά ὁ Μέγας Ἀναμενόμενος βρίσκεται μπροστά της καί τῆς ζητάει νερό. Ἔτσι, παρά τήν ἁμαρτωλότητά της, μέσα σέ λίγες στιγμές γίνεται νοσταλγός τῆς ζωῆς τοῦ φωτός καί μετανοεῖ γιά τήν ἀσωτεία της.
Ἡ Σαμαρείτιδα πίστεψε πώς ὁ Κύριος πράγματι εἶναι τό «ὕδωρ τό ζῶν», ἀπό τό ὁποῖο ὅποιος γευθεῖ «οὐ μή διψήσῃ εἰς τόν αἰῶνα». Πίστεψε πώς ὁ Κύριος εἶναι ἡ «πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον». Εἶναι ἡ πηγή πού ἀναβλύζει πάντοτε καί χαρίζει τήν αἰώνια ζωή. Τό «ὕδωρ τό ζῶν» φωτίζει, ἁγιάζει καί χαριτώνει τήν οἰκουμένη. Εἶναι ἡ Θεία Χάρη, πού προσφέρεται ἀπό τόν Θεό στόν κόσμο. Εἶναι ὁ ἰδιαίτερος τρόπος φανέρωσης τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τά πλάσματά Του. Εἶναι ἡ σωτήρια δύναμη, πού δίνει τή δυνατότητα στόν ἄνθρωπο νά λυτρωθεῖ, καί ἡ δύναμη ἀπορρέει ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου καί τή θυσία Του πάνω στόν Γολγοθᾶ.
Ἡ Θεία Χάρη, πού δωρίζεται στόν ἄνθρωπο, εἶναι ἀπαραίτητη ἐπειδή καλλιεργεῖ μέσα στίς ψυχές μας αὐτό πού ὀνομάζουμε πνευματική ζωή. Εἶναι αὐτή πού μᾶς προετοιμάζει κατάλληλα γιά νά ὁδηγηθοῦμε στήν μέλλουσα, τήν αἰώνια ζωή, στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Προσφέρεται διαρκῶς στούς πιστούς, διατηρεῖται μέσα στήν Ἐκκλησία καί μεταδίδεται μέ τά Ἅγια Μυστήρια, τά ὁποῖα βοηθοῦν στήν πνευματική πρόοδο καί σωτηρία.
Τό Μυστήριο προσφέρεται «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν τήν αἰώνιον», ὁ δέ πιστός, πού καταξιώνεται μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, νά συμμετάσχει σέ αὐτό, ἐνισχύεται στόν πνευματικό ἀγῶνα, γιά τή συμμετοχή του στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Βασική προϋπόθεση, γιά τό ὑπέροχο καί σωτηριῶδες ἐγχείρημα εἶναι ἡ μετάνοια καί ἡ σταθερή ἀπόφαση ἀλλαγῆς. Στό θέμα αὐτό δέν ἐπιτρέπονται πειράματα καί ὑπαναχωρήσεις.
Ὅμως, καί μετά τήν ἀπόφαση, θά πρέπει νά προσέξουμε καί νά μήν ἐπαναπαυόμαστε μέ τήν τυχόν ἐπιτυχία μας, διότι οἱ παγῖδες τοῦ πονηροῦ εἶναι πολλές. Δέν ἀρκεῖ μόνο νά δεχθοῦμε τή Θεία Χάρη, ἀλλά θά πρέπει νά εἴμαστε ἄξιοι καί νά τή διατηρήσουμε. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς χρειάζεται ὁ πνευματικός-ἐξομολόγος, τόν ὁποῖο πρέπει ἀπαραιτήτως νά συμβουλευόμαστε, ὥστε νά μᾶς καθοδηγεῖ σωστά, νά ἀγωνιζόμαστε ἀνάλογα ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας καί νά προκόπτουμε στήν ἀρετή. Μόνον ἔτσι, αὐτό πού δέν μποροῦμε νά τό ἐπιτύχουμε ἐμεῖς σάν θνητοί μέ τίς δυνάμεις μας, θά τό δώσει ὁ Θεός.
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποκαλύφθηκε ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, καί ἡ Θεία Χάρη δωρίζεται, ἐφόσον συμμετέχουμε στό κατεξοχήν μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, τή Θεία Εὐχαριστία, πού εἶναι τό μυστήριο τῆς κοινωνίας μας μέ τόν Θεό καί μεταξύ μας. Ἡ Θεία Οἰκονομία συγκεφαλαιώνεται στήν τέλεση αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου καί ὁλόκληρη ἡ ζωή τοῦ χριστιανοῦ βρίσκει τό σωστό προσανατολισμό της μέσα σέ αὐτό. Αὐτήν τήν ὕψιστη δωρεά τοῦ Θεοῦ, τήν Θεία Εὐχαριστία, ὁ ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας τήν θεωρεῖ σάν «ὁλοκλήρωση τῆς ζωῆς τοῦ πιστοῦ». Ἡ συχνὴ συμμετοχή μας σέ αὐτήν εἶναι ἀπαραίτητη γιά τή διατήρηση καί τήν τελειοποίηση τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς, γι’ αὐτό καί κάθε φορά πού ὁ πιστός συμμετέχει στή Θεία Λειτουργία καλεῖται συγχρόνως νά μεταλαμβάνει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ἐφόσον δέν συντρέχει κάποιο κώλυμα. Ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι γιά μᾶς τό «Ὕδωρ τό ζῶν», τό «Ἀθάνατο Νερό», πού μᾶς δωρίζεται, νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Χριστό.
Παιδιά μου εὐλογημένα, προσεύχομαι κάθε στιγμή γιά ὅλους, ὥστε νά πορευθοῦμε στήν παροῦσα ζωή ὑπό τή σκέπη τοῦ Κυρίου καί νά καταστοῦμε κληρονόμοι τῆς αἰωνίου μακαριότητος.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς