-81-
Για ποιο λόγο οι συνέπειες της ανυπακοής στου Αδάμ είναι τόσο ολέθριες; Γιατί η πνευματική εν Χριστώ ζωή στον κόσμο αυτόν παίρνει την τραγική μορφή μιας πάλης σώμα προς σώμα με τον θάνατο; Γιατί η δημιουργία του Θεού συνδέεται με αυτή την άρνηση, το θάνατο, με αυτόν τον γεμάτο οδύνες αγώνα; Γιατί η δημιουργία δεν οδηγεί αρμονικά στην τελείωση του ανθρωπίνου είναι ως εικόνα του Θεού; Γιατί οφείλω να παλεύω ενάντια σε πράγματα που με φονεύουν, χωρίς να έχω τη δύναμη γι’ αυτό; Δεν καταλαβαίνω. Στο μέτρο που ο Χριστός και το Πνεύμα είναι για μένα η λύση όλων των προβλημάτων που με ξεπερνούν, ζω στην άγνοια πολλών πραγμάτων. Ο Χριστός είναι το θεμέλιο της ζωής μου. Ο τρόπου που ενεργεί με ελκύει. Δεν καταλαβαίνω αυτό που είπε, αλλ’ αυτό που είπε μου αρκεί. Θα καταλάβω, όταν περάσω απ’ αυτόν τον κόσμο στον επέκεινα.
-82-
Γιατί η Γεθσημανή και ο Γολγοθάς είναι απαραίτητοι για τη σωτηρία του κόσμου; Η σύγκρουση του Χριστού με τον κόσμο είναι απολύτως ακατανόητη.
-83-
Όταν βλέπουμε τα παθήματα εκατομμυρίων ανθρωπίνων υπάρξεων, δεν μπορούμε να μείνουμε αναίσθητοι. Με ποιον τρόπο μπορούμε να τους υπηρετήσουμε; Στη χριστιανική προοπτική η τραγωδία αυτή πάνω στη γη είναι συνέπεια της ανυπακοής. Ο Αδάμ αναζήτησε τη θεϊκή κατάσταση, την αιώνια ζωή, κόβοντας το δεσμό με τον Πατέρα και Δημιουργό του. Ο Χριστός-Άνθρωπος, πρώτος στην ιστορία της ανθρωπότητας, ανέβηκε στο Γολγοθά· διάλεξε τον οδυνηρότερο θάνατο, για να εξαλείψει αυτήν την κατάρα. Ν’ αποφασίσει κάποιος ν’ ακολουθήσει τον Χριστό, σημαίνει να εκθέσει τον εαυτό του στα παθήματα. Είναι αναπόφευκτο! Κατά το μέτρο που είμαστε ένα κύτταρο στο μεγάλο σώμα της ανθρωπότητας από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου και κατά το μέτρο που η ζωή του κόσμου περνά μέσα μας, ζούμε την τραγωδία της ανθρωπότητας ως δική μας τραγωδία.
-84-
Όταν διαβάζουμε το Ευαγγέλιο, οι αντιδράσεις του Χριστού σε ότι συμβαίνει γύρω Του μας εκπλήττουν. Τη στιγμή που ο Ιούδας πηγαίνει να Τον προδώσει, Εκείνος λέγει: «Νυν εδοξάσθη ο Υιός του Ανθρώπου». Σε κάθε Λειτουργία γιορτάζουμε αυτήν ακριβώς τη στιγμή, την επαναλαμβάνουμε στη συνείδησή μας. Αν κάποια εχθρική, ενάντια, στρατιωτική δύναμη μας συλλάβει να μας σκοτώσει, θα είμαστε άραγε και εμείς ικανοί να πούμε: «Τώρα και εγώ δοξάζομαι και ο Θεός δόξαζεται δι’ εμού»; Όλοι γνωρίζετε αυτή την ιστορία. Είναι το περιεχόμενο της καθημερινής μας ζωής.
-85-
Υπάρχουν πολλές λεπτές και ενδιαφέρουσες πλευρές στην πνευματική μας ζωή. Μπορούμε βέβαια να τις στερηθούμε, αν σταματήσουμε τις εξωτερικές δυσκολίες. Για ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας, χρειάζεται άσκηση· χρειάζεται να μάθουμε να μεταθέτουμε το πνεύμα μας από τα κοινά και εμπαθή πράγματα προς τον Θεό. Έτσι η ζωή μας μπορεί να γίνει πολύ ενδιαφέρουσα, έστω και αν ακόμη συνδέεται πάντοτε με κάποια οδυνηρή προσπάθεια. Την οδύνη αυτή δεν πρέπει να προσπαθείτε να την αποφεύγετε. Βιώστε την! Με αυτήν ακριβώς εκφράζεται ο πόθος μας ν’ ακολουθήσουμε τον Χριστό.
-86-
Είναι πολύ δύσκολο να εκφράσουμε τι σημαίνει «άρατε τον σταυρόν υμών και ακολουθείτε Με». Όταν προτιμούμε τον Χριστό, πρέπει να έχουμε στο νου ότι πρόκειται για την αγάπη του Πατρός, την αγάπη του Χριστού, την αγάπη του Αγίου Πνεύματος μέσα στον κόσμο αυτόν που πάσχει.
-87-
Αν δεν υπάρχει ανάσταση, οι χριστιανοί είναι οι «ελεεινότεροι» του κόσμου, λέει ο Απόστολος Παύλος. Γιατί; Διότι η αγάπη του Χριστού είναι πάντοτε σ’ αυτόν τον κόσμο σταυρωμένη. Η ζωή μας θα είναι μια αδιάκοπη οδύνη, μέχρις ότου ο κόσμος σωθεί εξ’ ολοκλήρου.
-88-
Γινόμαστε χριστιανοί όχι για να διευκολύνουμε τη σταδιοδρομία μας πάνω στη γη, αλλά γιατί «ο Θεός αγάπη εστί». Στη χριστιανική ζωή δεν είμαστε ευτυχείς παρά μόνον εξ αιτίας του Χριστού, και εξ αιτίας τη επιγνώσεως ότι Αυτός είναι η Αλήθεια. Για κανένα άλλο λόγο.
-89-
Κάποτε ένας προσκυνητής στο Άγιο Όρος έθεσε σε πολλούς γέροντες το ερώτημα: «Τι είναι σπουδαιότερο στη ζωή μας»; Όλοι του απαντούσαν: «Είναι η αγάπη του Θεού· ν’ αγαπάς τον Θεό και τον πλησίον σου». Σκέφθηκε: «Δεν έχω αγάπη ούτε για προσευχή, ούτε για τον Θεό, ούτε για τους άλλους. Τι να κάνω;». Και ύστερα μόνος του αποφάσισε: «Θα ενεργώ σαν να είχα αυτή την αγάπη». Τριάντα χρόνια αργότερα το Άγιο Πνεύμα του έδωσε τη χάρη της Αγάπης.
-90-
Αναπόφευκτα θα περάσουν ώρες, εβδομάδες, χρόνια που θα ζούμε χωρίς να αισθανόμαστε την ενέργεια του Πνεύματος μέσα μας. Πρόκειται για σημαντικές περιόδους, κατά τις οποίες έχουμε την ευκαιρία να φανερώσουμε την πιστότητα της αγάπης μας για τον Χριστό. Έστω και αν δεν αισθανόμαστε την ενέργεια της χάριτος, οφείλουμε να ζούμε σαν να ήταν το Πνεύμα μαζί μας. Ο Άγιος Σιλουανός πίστευε ότι αν φυλάττουμε πιστά τις εντολές του Θεού, θα έλθει η στιγμή κατά την οποία η χάρη θα εκδηλωθεί και θα μείνει πάντοτε μαζί μας. Είναι συνεπώς ανώφελο να βιαζόμαστε. Μερικοί πατέρες του Αγίου Όρους δεν έλαβαν τη μεγάλη χάρη και δε γνώρισαν τον Θεόν παρά μετά από σαράντα χρόνια πάλης και κάποτε περισσότερο, μόλις πριν από το θάνατό τους.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Περί Πνεύματος και Ζωής», Αρχιμ. Σωφρονίου (Σαχάρωφ), Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, 1995, σελ. 38-42