Από όσα αναφέρονται στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη για την Υπεραγία Θεοτόκο φαίνεται ότι αυτή, μετά τον Χριστό, είναι το πιο κεντρικό πρόσωπο σε όλη την “ιερά ιστορία”, μάλλον καλύτερα μαζί με τον Χριστό αποτελούν τον πυρήνα όλων των ευεργεσιών του Θεού στο ανθρώπινο γένος. Μπορούν δε να καταγραφούν τρία σημεία:
Το πρώτο ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι προτύπωση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αφού η Παλαιά Διαθήκη είναι η προπαρασκευαστική περίοδος για την ενανθρώπηση του Χριστού, η Θεοτόκος είναι το καλύτερο άνθος που προήλθε από την ευλογημένη αυτή προετοιμασία, και από το οποίο άνθος προήλθε ο θείος καρπός, ο Ιησούς Χριστός. Μεταξώ των γεγονότων της Παλαιάς Διαθήκης, που προτυπώνουν την Θεοτόκο, είναι και τα ακόλουθα.
Οι πλάκες της Διαθήκης, επάνω στις οποίες γράφηκε ο νόμος του Θεού, ήταν προτύπωση της Θεοτόκου, η οποία είναι οι πραγματικές πλάκες της Νέας Διαθήκης μέα στην οποία συνελήφθη ο Χριστός και κυοφορήθηκε για εννέα μήνες. Η ράβδος του Ααρών που βλάστησε ήταν προτύπωση της Θεοτόκου, αφού από αυτήν προήλθε ο Χριστός που έδωσε ζωή, ομορφιά και ευωδία σε όλον τον κόσμο. Η στάμνα, που φύλασσε το μάννα που έστειλε ο Θεός κατά την πορεία του Ισραηλιτικού λαού από την Αίγυπτο στην Γη της επαγγελίας, ήταν προτύπωση της Υπεραγίας Θεοτόκου, που είναι η πραγματική στάμνα που έφερε μέσα της τον αληθινό άρτο, τον Ιησού Χριστό
Συνεχίζεται…
Απόσπασμα από το βιβλίο: “Οι θεομητορικές εορτές, Τα ιστορικά και θεολογικά της υπεραγίας Θεοτόκου”, Ιερόθεος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας), 2016, σελ. 519-520